Paarl (2)

Deze week was het een korte schoolweek. Morgen is het Human Rights Day en vrijdag is het ‘Public Schoolday’. We hebben dus een lang weekend voor de boeg. De andere meisjes komen een weekend bij ons logeren.

Stage in Klein Boishaai

In Klein Boishaai gaat alles prima. Gisteren heb ik hier zelf mijn eerste lessen gegeven. Ik vind het hier fantastisch. Het is echt fijn om eens les te geven aan enkel jongens. Er heerst hier een volledig ander sfeertje. De jongens hebben een andere mentaliteit en je kan al eens sneller een grapje met hen uithalen. Dit doen de mannelijke leerkrachten hier dan ook zo wat de hele dag door. Langs de andere kant heerst er hier op school nog veel discipline en dat zorgt voor een aangename samenwerking met de leerlingen en leerkrachten.

Gisteren gaf ik een les wiskunde over hoeken. De les sloten we af met een spelletje ‘hoekengymnastiek’. Daarbij moeten de leerlingen met hun armen de afgeroepen soorten hoeken zo snel mogelijk uitbeelden, zijn ze fout dan vallen ze af. Voor de uiteindelijke winnaar had ik een beker voorzien. Op de foto zie je de trotste eigenaar van de ‘wiskundekampioen van de dag’-beker. Deze beker kleeft de leerling in zijn werkboek. Als er volgende week opnieuw een spel of rekentest wordt gegeven, kan hij zijn beker terug verliezen en moet hij die doorgeven aan de nieuwe winnaar. Dit zorgt voor een gezonde competitie tussen de jongens. Ik vroeg me eerst af of het wel zou aanslaan bij kinderen van graad 7, maar niets is minder waar. Ze gaan er allemaal voor!

Voor volgende week ging mijn mentor pas maandag bekijken welke onderwerpen ik nog kon geven. Maandag ga ik toch proberen al hier en daar wat helpen en les te geven. ;-)

 Hoekengymastiek
 Wiskundekampioen van de dag!

Eten voor het Rugbyteam!

Maandagavond zijn we gaan eten in een restaurant in Paarl Mall. Deze avond werd georganiseerd door het rugbyteam van Klein Boishaai. Als sponsoring voor hun toer waren ze overeengekomen met het restaurant dat de leerlingen die avond mochten opdienen en bestellingen opnemen en dat zo’n 10% van de opgehaalde winst van die avond naar hun team ging. Fijne geste en slimme zet van het restaurant denken wij zo. Er waren veel ouders en leerkrachten komen eten. Gezellige avond!

Omdat Anke rechtstreeks van de hockeytraining kwam, moesten we met het schoolbusje rijden. Het is altijd een avontuur in deze oude bus en steeds weer spannend of je er nog geraakt. ;-)

 Schoolbusje

Reuzespin in huis!

Aan alle mensen die mij goed kennen: hier komt een herkenbaar (paniek)verhaal. Deze ochtend maakten Joselien en ik een lekkere fruit-muesli-yoghurt. Smakelijk zaten we dit op te eten in de zetel (ze eten hier vaak in de zetel), toen Anke plots binnenkwam en riep ‘EEEIIIIIHHHH’. En wij allebei geschrokken: ‘Wat??’ ‘Kijk, wat een grote spinnekoppie’. En allebei draaiden we ons om en ik denk dat wij nog nooit zo snel aan de andere kant van het huis stonden. Zo’n grote spin heb ik toch nog niet thuis gehad (gelukkig maar…). Wij wouden die spin hier zo snel mogelijk weg. Maar wij 3 durfden ze niet dood doen en vroegen aan Anke of ze Wilhelm niet kon wakker maken. Hij was ondertussen al wakker van onze gil en wat blijkt… Hij is zelf enorm bang van spinnen en riep: ‘Ik kom vandaag mijn kamer niet meer uit’.  (Hilariteit alom hier dus..) Anke zei nog: ‘Spinnen doen ook goede dingen, ze eten de muggen op. Ze zal wel terug naar buiten gaan. Hier wil het wel zeggen dat als er spinnen binnen komen er regen op komst is. (Dus wat doet Katrien: ze trekt een jeans aan, doet een t-shirt en gilet aan, k-way in de rugzak en komt op school aan en merkt dat het tegen 11u hier al 30 graden is… Puffen geblazen dus!) Wat ons nu vooral ‘bang’ maakt, is het feit dat we niet weten of straks de spin nog binnen zit of niet. Mijn deur van mijn kamer kan niet toe, dus de spin heeft de hele dag de tijd gehad om van de living te verhuizen naar mijn kamer en zich daar lekker te verstoppen om zo ’s nachts even over mijn gezicht te kruipen. Brrrrrrrr…

 Reuzespin! (Die Joselien uiteindelijk dapper heeft buiten gezet!)

Pro-inbrekers

Oei oei, we zitten met een probleem. We geven ons gastgezin hier de indruk dat Belgen pro-inbrekers zijn! Ik leg het jullie even uit. ;-)

Het is deze week de tweede keer dat Anke, Joselien en ik onszelf buiten sluiten en niet meer binnen geraken. Je moet weten dat ze hier overal tralies voor hun ramen hebben, zodat je niet zomaar vlug in je eigen huis weer binnen kan of door de ruit kan klimmen. De eerste keer kwam het idee in ons op om de sleutel die achterom in de veranda aan het haakje hangt er met een stok proberen af te krijgen. De schuifdeur zelf staat altijd een beetje open zodat Dexter de hond overdag ook buiten kan. Er kan echter niemand anders binnen want langs de binnenkant is er nog een tralieshek dan wel op slot is (met dié sleutel dus). Achter 10 minuutjes hadden we de sleutel al en keek Anke eens vreemd. Ik legde maar snel uit dat het niet van mijn gewoonte was om dit te doen en dat het perongeluk zo snel ging. Nu hadden we maandag weer hetzelfde voor. Anke had ons overdag de sleutel meegeven en deze lag nog op de kast toen we ’s avonds weer terug thuis wouden komen. Nu was het al 21 uur en pikdonker. Opnieuw probeerden we de sleutel van het haakje te krijgen met de stok. Omdat we de sleutel maar niet vonden, gaven we het op en gingen we wachten in de auto tot Wilhelm terugkwam van de hockey.

Toen het toch wat lang duurde, stelde Joselien voor om toch nog eens te gaan proberen. We zagen niks door het raam. Toen we met onze gsm’s schenen, zei Joselien: ‘Misschien moeten we een foto trekken met ons hand door de tralies zodat we zien of de sleutel er ergens ligt.’ Gelukkig had ik mijn camera bij en het plan werkte! Eén foto met de flits op en we zagen de sleutel blinken op de vloer. Nu moesten we hem nog naar het raam krijgen. Zo een kwartiertje en 10 foto’s later, hadden we de sleutel in ons eigen hand en konden we eindelijk binnen. Wat een avontuur! Alweer confronteerden wij Anke en Wilhelm met onze inbreekplannen en ideeën. Hopelijk vertrouwen ze ons hier nog. ;-) (mopje)

Zoek de sleutel!

Dans

Vanavond hebben de meisjes met de zonen van Cornelle (leerkracht die ons naar Klapmuts voert) geregeld dat we naar een ‘dans’ gaan. Veel jonge mensen doen hier aan koppeldansen. Naar het schijnt hebben ze voor vanavond voor elk van ons een vriend gezocht die met ons zal dansen… Joselien en ik hebben hen nog NOOIT gezien en weten niet wat ons te wachten staat. We zijn dan ook niet zo’n heldinnen in het dansen. Hopelijk kunnen we ook gewoon iets drinken. ;-) Het verslag van deze avond krijgen jullie vast nog te horen.