Die groot avontuur: Suid-Afrika: Eversdal (4)

Eversdal (4)

Alles gaat hier nog steeds zijn gewone gangetje in Eversdal. We mogen hier wel nog altijd niet zo heel veel lesgeven. Maar we houden ons bezig met andere activiteiten. Zo heb ik besloten om voor Klapmuts een 50-tal klokjes te maken met verdraaibare wijzertjes. Zodat ze deze kunnen gebruiken tijdens de lessen wiskunde over tijd. Gisterenavond zijn we er aan begonnen en straks na mijn les ga ik ermee verder.

Maandagmorgend werd mij gevraagd om ‘s middags een les te geven. Onze onderwerpen krijgen we soms de dag zelf pas en dan kunnen we onze tijd goed besteden aan het voorbereiden van de lessen. De mentaliteit is hier vooral ‘We zien dat wel… We zullen dat nog afspreken…’ Ook als wij benadrukken dat we hier maar tot vrijdag zijn. Maar goed, we hopen op meerdere uren in Klein Boishaai!

Dinsdag heb ik een les wiskunde gegeven in graad 4. Dit was een zeer leuk lesje. Het is ook een heel fijn klasje. Het is wel een beetje wennen dat het lagere school kinderen zijn (groot verschil met het middelbaar). Ze geven ons heel de tijd knuffels en tekeningen. Eén van de leerlingen gaf mij een tekening van mijzelf. Toen ik naar zijn naam vroeg, antwoordde hij ‘George Vermeulen’. Als je zo’n dingen hoort, lijk je helemaal niet in het verre Afrika te zijn… ;-)

Gisterenmiddag zijn we gaan kijken naar de repetitie van het slagorkest. Dit wordt begeleid door Anette Dollman. Zij is de muziekleerkracht van de school. Wat bijzonder aan haar is, is dat zij blind is. Ze geeft hier les met haar blindegeleide hond en trekt haar plan zeer goed. Zij weet perfect welk kind waar zit en op welk instrument het speelt. Wonderlijk om te zien hoe zij de kinderen een liedje aanleert. Zij begeleidt hen eerst individueel (per soort instrument) en dan laat ze het allemaal mooi samenklinken. Vandaag is het haar verjaardag en werd zij hier even in de bloemetjes gezet.

Vandaag zijn we deze ochtend meegegaan met de leerkracht die de leerlingenbegeleiding op zich neemt. Het systeem is hier wat anders dan bij ons. Als een leerkracht of ouder een probleem vaststelt, wordt data an haar meegedeeld. Dan start zij een onderzoek op waarbij ze een overzichtelijk beeld schetst van het probleem. Dat wordt er een aanzoek naar de overheid gestuurd om voor deze leerling ondersteuning aan te bieden. Enkel wanneer de overheid hun goedkeuring geeft, mag dit kind ondersteuning krijgen. Wij zijn dan ook eens rondgegaan in de school om te kijken welke maatregelen er getroffen worden. In mijn graad 4 klas zitten twee leerlingen die individuele ondersteuning krijgen. Er is een slechtziend meisje bij die haar toetsen gedrukt krijgt om A3 papieren, zij krijgt iets meer tijd om de toets op te lossen. Daarnaast heb je ook nog een jongen die veel problemen heeft met lezen en schrijven. Hij wordt apart genomen in een ander lokaal waar de leerkracht de vragen voorleest, waarna hij de antwoorden geeft en de leerkracht deze voor hem noteert. Andere kinderen met leesproblemen krijgen een ipad bij toets die de vragen voor hen voorleest. De school heeft ook een apart therapielokaal, waar vooral speltherapie wordt gegeven. Dit wordt begeleid door een externe partner, mevrouw Du Toit, zij is een traumapsychologe. Zij is verbonden aan de school, maar wordt niet betaald door de school, dit doen de ouders zelf. Zij is een soort privépsycholoog die therapie aanbiedt in de school, tijdens de schooluren. Ook voor anderstaligen hebben ze hier een soort ‘OKAN’-klasje die specifiek werken aan het aanleren van de taal.

In Zuid-Afrika zijn er wel al enkele speciale scholen (voor kinderen met fysieke en mentale handicap, voor kinderen met epilepsie, zware dyslexie, …). Het grote probleem daar is dat deze weinige scholen overvol zitten en geen nieuwe leerlingen meer kunnen toelaten. Ze zijn vaak ook verder weg gelegen, maar ze hebben bijna allemaal een internaat zodat de kinderen daar een hele week blijven.

Voor de rest, wat geen schoolzaken betreft, gaat hier ook alles nog prima. De laatste dagen schommelen de temperaturen hier tussen de 35 en 40°C… J

Vrijdag keren we terug naar Paarl, naar het eerste gastgezin, bij Anke en Wilhelm. Vanaf volgende week beginnen we bij Klein Boishaai, maar donderdag en vrijdag is het al een vakantiedag want dan is het hier ‘Human Rights Day’, een nationale feestdag.

Ik stuur een pakketje zon naar België op zodat de sneeuw snel smelt!