Paarl (3)

Paarl (3)

Het was vandaag alweer de laatste dag in Klein Boishaai. Wat vliegt de tijd hier toch voorbij! Deze week was het nog een zeer aangename tijd in de school. We hebben enorm genoten van deze twee weken in Klein Boishaai. Als we hier zelf zouden wonen, zouden we hier les willen geven.

Zondag zijn we nog twee wijnplaatsen gaan bezoeken. Voor amper 3 euro mag je 5 van hun ‘sparkling wines’ proeven en krijg je een hele uitleg over het maken van hun wijn. De wijnboeren beschikken hier over enorme velden en gebouwen. Bijna alle wijnplaatsen zijn hier toegankelijk voor bezoekers en bieden één voor één een prachtig uitzicht op de velden.

Deze week was het wel wat een rommelweekje op school. De vakantie is hier in zicht en dat voelen we duidelijk. Er werd de laatste twee dagen niet veel meer les gegeven. Omdat hun werk voor dit kwartaal is afgesloten en omdat 10 van de 24 leerlingen van mijn klas naar de Marlow-tour zijn. Dit is een rugbytour waar het rugbyteam van de school allerlei trainingen krijgt en wedstrijden speelt.

Gisteren hebben we nog eens geskyped met Berkenboom. De jongens hier waren wildenthousiast, iets té en haast niet in te tomen. Ze hadden al de hele dag zitten dansen, springen en zingen. (Ja ja, de jongens zijn hier verzot op dansen en zingen. :p) Hun ‘kunsten’ wooden ze dan ook graag tonen aan de Belgische kinderen. Zo kregen zij een voorsmaakje van de Afrikaanse ‘Gagnam-style-dans’ en het Boishaai lied. Als we dit lied horen zingen door de  jongens, krijgen Joselien en ik toch altijd wel wat kippenvel. (Hoenervleis, zouden ze hier zeggen.) Het is een mooi lied dat de jongens met volle overtuiging zingen.

Deze week heb ik ook af en toe gekeken bij de sport. Joselien heeft hier de leerlingen enkele spelletjes van bij ons geleerd, zoals gekruisd vlaggenspel of ook wel stok genoemd en kapiteinsbal. De leerlingen zijn hier gewend om zelf hun opwarming te doen voor een LO-les. Als de leerkracht start roept, weten ze wat doen. Twee rondjes rond het veld en enkele stretchoefeningen. Deze worden geleid door één van de leerlingen zelf. Op het einde van de sportles moisten alle leerlingen nog enkele keren pompen. Als ‘grapje’ had de leerkracht gezegd dat ze telkens moesten tellen en Joselien haar naam uitschreeuwen: “1 Joslin, 2 Joslin, 3 Joslin,….”. Plezier verzekerd! Dit hebben we dan ook op film staan. Evenals de dansjes van de jongens gisteren. Deze mochten we niet openbaar stellen, dus kunnen maar bewonderd worden bij onze terugkomst. ;-)

Het is mij opgevallen dat ze hier heel veel verantwoordelijkheid aan de leerlingen van graad 7 geven. Zij houden toezicht op de speelplaats. Zij hebben ook een ‘skollier patrollie’, uitgerust met fluovestjes en stopborden, die alle leerlingen aan de schoolpoort helpen oversteken. Elke leerling heeft hier zijn taak en krijgt hiervan een gouden plaatje dat ze op hun hemd spelden. De leerlingen zijn enorm gesteld op deze taken en voeren ze met plezier uit. Het geeft hen een goed gevoel dat ze vertrouwd worden en deze zaken mogen doen.

 Cornell - Tommy en dochter Shanai (die niet van de zon houdt)

 Cornell en ik, Cornell beschouwt ons hier als ons Afrikaanse mama. Ze zegt dat ze tijdelijk 6 dochters heeft en 2 zonen. 

 Wynplaas J.C Le Roux

 Wynplaas J.C Le Roux

 Joselien en graad 7 op het sportveld

Graad 7: 1 Joslin, 2 Joslin, 3 Joslin,...

The Old Biscuit Mill + Houtbaai

Vandaag zijn we weer een dagje op stap geweest met Cornell en haar man. De eerste tussenstop was in Kaapstad. Daar vindt elke zaterdagochtend een heel gezellig marktje plaats: The Old Biscuit Mill. Op een binnenplein midden in de stad vind je een heleboel winkeltjes en kraampjes terug. In de openlucht zijn fijne kleren-en hebbedingetjes-kraampjes terug te vinden en dan heb je nog een overdektje markt vol met eetkraampjes. Hier komen elke zaterdag de jongeren naar toe om er een hele dag te kuieren. (Het woord ‘kuieren’ wordt hier ongeveer om de drie zinnen gebruikt.)

Na een lekkere maaltijd en wat winkelen zijn we verder gereden naar Houtbaai. Daar hebben we ons gewaagd aan een boottrip naar de robben. Toen we op de boot zaten bleken wij de enigen te zijn tussen een bus van 30 Chinezen. We zaten nog geen minuut op de boot of ze vroegen al of ze met ons op de foto mochten. J Na een fotoshoot van 5 minuten vertrok de boot. De ‘matroos’ had ons aangeraden om zeker te blijven zitten want het water was wild. En gelijk had hij… We geven het eerlijk toe: Joselien en ik hadden toch wel even schrik omdat de boot enkele keren nogal naar onze kant overhelde en golven over onze rug spoelden. In de verte zagen we nog meer golven, dichtbij de rotsen waar de zeehonden op lagen. Eenmaal aangekomen, waren we toch weer blij dat we dit hadden gedaan. Op de rotsen lagen honderden zeehonden! Op de terugweg werd het enkele toerissten te veel. En het eerste slachtoffer was geveld. De Chineese vrouw die naast ons zat, spurtte naar de vuilbak. Ondertussen waren wij ook binnen gaan zitten, op aanraden van de matroos. Daar zaten Joselien en Anthea ook al over een vuilnisbak gebogen. Toen ik terug naar buiten ging, zak ik slachtoffer 2 overgeven over de reling van de boot. (Geweldig zo’n boottrip voor 5 euro!) Al bij al liep het toch nog goed af. Voor we terug in de auto kropen voor nog een rit van een klein uurtje, gaf de Chinese mevrouw ons een soort van kruid dat zou helpen tegen de misselijkheid.. benieuwd wat dit voor effect zal hebben op ons.

 Doek uit Art Lab

 Openlucht markt

 Man die een zeehond voedt met een vis in zijn mond voor 5 rand "fooi"

 Houtbaai

 Op de boot

In de verte zie je al de zeehonden op de rotsen liggen. 

 Joselien op de boot! ;-)

 De zeehonden!

Dans - Langebaan - Paternoster

Dans + Langebaan/Paternoster

Woensdagavond waren we uitgenodigd voor een ‘dans’ door Tommy, de zoon van Cornell en zijn collega. Dit bleek een verjaardagsfeestje te zijn in een soort jeugdhuis in Stellenbosch. Toen we aankwamen op de parking, hoorden we al de Afrikaanse schlagers uit de ruiten schallen. We waren benieuwd… Blijkbaar dansen hier alle jongeren een soort dans, een soort van koppeldans die ze op elk nummer dansen. Elk koppel met zijn eigen moves. Per liedje wisselen ze van partner en ook wij konden er niet aan ontsnappen. Niet gemakkelijk! (en niet zo prettig :p) Gelukkig was er af en toe eens een commerciëler nummer dat wij dan weer wel kenden. Drinken voor de jongeren is hier heel goedkoop, 1 drankje kost hier 9 rand (90 eurocent) en daarvan hadden de vrienden van Tommy goed geprofiteerd.. Gelukkig moesten ze niet meer met ons mee in de auto.

Gisteren haalde Cornell, man en dochter Shanai ons op om samen met hen naar de kust te trekken. Na een rit van 1,5 uur beetje opgepropt in de auto kwamen we aan bij ‘Die Strandloper’. Een heel gezellig restaurantje aan het strand. Het leek wel of we ergens op een pirateneiland waren beland. Na een drankje zijn we teruggekeerd naar de auto om verder naar het dorpje te rijden. 

Ook daar was het strand iets unieks dat we bij ons niet snel zien. Tegen half 3 reden we dan naar Paternoster, een dorpje verder op. De legende zegt dat hier ooit Portugese schipbreukelingen het ‘Onze Vader’ hebben gebeden bij de rots om God te bedanken dat ze nog leefden. Vandaar de naam van het dorpje. Hier hebben we allemaal samen gegeten en een “kleine” fotoshoot gehouden aan het strand tussen de bootjes en zo. ;-) In Paternoster heb je een bar die vol hangt met slipjes. Elke vrouw die hier komt, kan haar slipje + boodschap achterlaten. “Helaas” had ik mijn bikinibroek aan. ;-)

Tegen de avond waren we terug thuis en trokken de 3 andere meisjes bij ons in voor het weekend. Na de spin zat hier een andere dikke vliegende kever die hier voor heel wat geschreeuw en geloop heeft gezorgd. En deze keer heb ik hem wel buiten gezet :p Kevers doen me minder dat dikke grote spinnen.

Vandaag weten we nog niet wat er op het programma staat. We hopen dat we nog ergens naar toe kunnen, maar dan hangen we al af van één van onze contacten hier en onze beide gastgezinnen zijn niet thuis…

@ De vincies + mijn gidskes: Jullie worden hier ook gemist hoor. Gewoon zo eens een terrasje of ’s avonds iets drinken, een zondagmiddag u uitleven zit er hier niet echt in. Ik hoop dat morgen de kaas&wijn een groot succes wordt! 

Paarl (2)

Deze week was het een korte schoolweek. Morgen is het Human Rights Day en vrijdag is het ‘Public Schoolday’. We hebben dus een lang weekend voor de boeg. De andere meisjes komen een weekend bij ons logeren.

Stage in Klein Boishaai

In Klein Boishaai gaat alles prima. Gisteren heb ik hier zelf mijn eerste lessen gegeven. Ik vind het hier fantastisch. Het is echt fijn om eens les te geven aan enkel jongens. Er heerst hier een volledig ander sfeertje. De jongens hebben een andere mentaliteit en je kan al eens sneller een grapje met hen uithalen. Dit doen de mannelijke leerkrachten hier dan ook zo wat de hele dag door. Langs de andere kant heerst er hier op school nog veel discipline en dat zorgt voor een aangename samenwerking met de leerlingen en leerkrachten.

Gisteren gaf ik een les wiskunde over hoeken. De les sloten we af met een spelletje ‘hoekengymnastiek’. Daarbij moeten de leerlingen met hun armen de afgeroepen soorten hoeken zo snel mogelijk uitbeelden, zijn ze fout dan vallen ze af. Voor de uiteindelijke winnaar had ik een beker voorzien. Op de foto zie je de trotste eigenaar van de ‘wiskundekampioen van de dag’-beker. Deze beker kleeft de leerling in zijn werkboek. Als er volgende week opnieuw een spel of rekentest wordt gegeven, kan hij zijn beker terug verliezen en moet hij die doorgeven aan de nieuwe winnaar. Dit zorgt voor een gezonde competitie tussen de jongens. Ik vroeg me eerst af of het wel zou aanslaan bij kinderen van graad 7, maar niets is minder waar. Ze gaan er allemaal voor!

Voor volgende week ging mijn mentor pas maandag bekijken welke onderwerpen ik nog kon geven. Maandag ga ik toch proberen al hier en daar wat helpen en les te geven. ;-)

 Hoekengymastiek
 Wiskundekampioen van de dag!

Eten voor het Rugbyteam!

Maandagavond zijn we gaan eten in een restaurant in Paarl Mall. Deze avond werd georganiseerd door het rugbyteam van Klein Boishaai. Als sponsoring voor hun toer waren ze overeengekomen met het restaurant dat de leerlingen die avond mochten opdienen en bestellingen opnemen en dat zo’n 10% van de opgehaalde winst van die avond naar hun team ging. Fijne geste en slimme zet van het restaurant denken wij zo. Er waren veel ouders en leerkrachten komen eten. Gezellige avond!

Omdat Anke rechtstreeks van de hockeytraining kwam, moesten we met het schoolbusje rijden. Het is altijd een avontuur in deze oude bus en steeds weer spannend of je er nog geraakt. ;-)

 Schoolbusje

Reuzespin in huis!

Aan alle mensen die mij goed kennen: hier komt een herkenbaar (paniek)verhaal. Deze ochtend maakten Joselien en ik een lekkere fruit-muesli-yoghurt. Smakelijk zaten we dit op te eten in de zetel (ze eten hier vaak in de zetel), toen Anke plots binnenkwam en riep ‘EEEIIIIIHHHH’. En wij allebei geschrokken: ‘Wat??’ ‘Kijk, wat een grote spinnekoppie’. En allebei draaiden we ons om en ik denk dat wij nog nooit zo snel aan de andere kant van het huis stonden. Zo’n grote spin heb ik toch nog niet thuis gehad (gelukkig maar…). Wij wouden die spin hier zo snel mogelijk weg. Maar wij 3 durfden ze niet dood doen en vroegen aan Anke of ze Wilhelm niet kon wakker maken. Hij was ondertussen al wakker van onze gil en wat blijkt… Hij is zelf enorm bang van spinnen en riep: ‘Ik kom vandaag mijn kamer niet meer uit’.  (Hilariteit alom hier dus..) Anke zei nog: ‘Spinnen doen ook goede dingen, ze eten de muggen op. Ze zal wel terug naar buiten gaan. Hier wil het wel zeggen dat als er spinnen binnen komen er regen op komst is. (Dus wat doet Katrien: ze trekt een jeans aan, doet een t-shirt en gilet aan, k-way in de rugzak en komt op school aan en merkt dat het tegen 11u hier al 30 graden is… Puffen geblazen dus!) Wat ons nu vooral ‘bang’ maakt, is het feit dat we niet weten of straks de spin nog binnen zit of niet. Mijn deur van mijn kamer kan niet toe, dus de spin heeft de hele dag de tijd gehad om van de living te verhuizen naar mijn kamer en zich daar lekker te verstoppen om zo ’s nachts even over mijn gezicht te kruipen. Brrrrrrrr…

 Reuzespin! (Die Joselien uiteindelijk dapper heeft buiten gezet!)

Pro-inbrekers

Oei oei, we zitten met een probleem. We geven ons gastgezin hier de indruk dat Belgen pro-inbrekers zijn! Ik leg het jullie even uit. ;-)

Het is deze week de tweede keer dat Anke, Joselien en ik onszelf buiten sluiten en niet meer binnen geraken. Je moet weten dat ze hier overal tralies voor hun ramen hebben, zodat je niet zomaar vlug in je eigen huis weer binnen kan of door de ruit kan klimmen. De eerste keer kwam het idee in ons op om de sleutel die achterom in de veranda aan het haakje hangt er met een stok proberen af te krijgen. De schuifdeur zelf staat altijd een beetje open zodat Dexter de hond overdag ook buiten kan. Er kan echter niemand anders binnen want langs de binnenkant is er nog een tralieshek dan wel op slot is (met dié sleutel dus). Achter 10 minuutjes hadden we de sleutel al en keek Anke eens vreemd. Ik legde maar snel uit dat het niet van mijn gewoonte was om dit te doen en dat het perongeluk zo snel ging. Nu hadden we maandag weer hetzelfde voor. Anke had ons overdag de sleutel meegeven en deze lag nog op de kast toen we ’s avonds weer terug thuis wouden komen. Nu was het al 21 uur en pikdonker. Opnieuw probeerden we de sleutel van het haakje te krijgen met de stok. Omdat we de sleutel maar niet vonden, gaven we het op en gingen we wachten in de auto tot Wilhelm terugkwam van de hockey.

Toen het toch wat lang duurde, stelde Joselien voor om toch nog eens te gaan proberen. We zagen niks door het raam. Toen we met onze gsm’s schenen, zei Joselien: ‘Misschien moeten we een foto trekken met ons hand door de tralies zodat we zien of de sleutel er ergens ligt.’ Gelukkig had ik mijn camera bij en het plan werkte! Eén foto met de flits op en we zagen de sleutel blinken op de vloer. Nu moesten we hem nog naar het raam krijgen. Zo een kwartiertje en 10 foto’s later, hadden we de sleutel in ons eigen hand en konden we eindelijk binnen. Wat een avontuur! Alweer confronteerden wij Anke en Wilhelm met onze inbreekplannen en ideeën. Hopelijk vertrouwen ze ons hier nog. ;-) (mopje)

Zoek de sleutel!

Dans

Vanavond hebben de meisjes met de zonen van Cornelle (leerkracht die ons naar Klapmuts voert) geregeld dat we naar een ‘dans’ gaan. Veel jonge mensen doen hier aan koppeldansen. Naar het schijnt hebben ze voor vanavond voor elk van ons een vriend gezocht die met ons zal dansen… Joselien en ik hebben hen nog NOOIT gezien en weten niet wat ons te wachten staat. We zijn dan ook niet zo’n heldinnen in het dansen. Hopelijk kunnen we ook gewoon iets drinken. ;-) Het verslag van deze avond krijgen jullie vast nog te horen.

Paarl (1)

Vandaag de eerste dag op Paarl!

Joselien en ik kregen elk onze leerkracht die we de hele dag mochten ‘volgen’. Gelukkig hebben we allebei direct al wat lesuren kunnen regelen voor morgen en kan het voorbereiden beginnen! Klein Boishaai is een fijne school. Het is eens iets anders om alleen aan jongens les te geven. De leerlingen hebben hier veel discipline en respect voor de leerkrachten. Als Anke aankomt op de speelplaats met haar tassen in haar hand, komen er al onmiddellijk drie leerlingen aangelopen die haar gerief van haar overnemen en naar de klas dragen. Als je de leerlingen voorbij loopt, groeten zij jou altijd.

Maandag ochtend begint in Paarl altijd met een opening van de week in de grote zaal (kapel). Als alle leerlingen zitten, vormen de leerkrachten achteraan een lange rij en lopen zij op aankondiging van de directeur naar het podium toe. De vrouwen eerst! (Altijd hier, op gemengde scholen mogen de jongens de klas pas binnen als alle meisjes al binnen zijn.) Na het welkomstwoordje van de directeur werden er enkele liederen gezongen en werd er samen gebeden. Alle belangrijke prijzen, wedstrijden, sportuitslagen,… worden ook overlopen en/of uitgereikt. Het was fijn om dit mee te maken en te horen. Het is verbazend met wat voor een enthousiasme al deze jongens zongen.

Het feit dat het alleen jongens zijn, zorgt hier wel voor een apart sfeertje in de school. Eéntje waar Joselien en ik ons best in kunnen vinden. De mannelijke leerkrachten vinden het hier fantastisch, omdat ze met de jongens al eens een grapje kunnen uithalen. We zien dat hier dan ook de hele tijd gebeuren en hebben vandaag al veel gelachen. Mijn leerkracht, meneer Nothnagel, vecht soms al eens speels met een leerling en leert hen bepaalde ‘movekes’ aan. Als een leerling een flauw mopje maakt, doen alle leerlingen op zijn signaal een ‘soort dansje’ waarbij ze allemaal naar die leerling wijzen en luidkeels ‘FLAAAAUW’ roepen. Dit zal je bij ons niet snel zien gebeuren. De leerkrachten zijn hier enerzijds streng, maar anderzijds hebben ze ook een heel fijne band met de leerlingen. Leuk om te zien! Ik kijk er al naar uit om morgen zelf voor deze klas te staan. 

Wynplaas + Paarl

Dit weekend was een rustigere weekend en hebben we geen verre uitstappen gedaan.

Vrijdagavond zijn we vanuit Eversdal naar Paarl teruggekeerd. Dit ‘klusje’ was nog niet in 1, 2, 3 geklaard. We hadden een smsje gestuurd naar de andere meisjes dat we nog bij hen langs gingen komen omdat Anke op school nog hockeytraining had tot 5u. Omdat we er vanuit gingen dat de meisjes wel thuis waren, hadden we al onze koffers en zo uitgeladen alvorens aan te bellen… Helaas, ze waren er niet! Terug alles inladen en hop naar Klein Boishaai. Daar weer willen beginnen met uitladen. (Maar geen paniek, we leren hier snel uit onze ‘fouten’). Toch maar eerst eens aanbellen. Geen mens meer te bespeuren in Klein Boishaai. Toen belde Anke dat zij op Girls High zit. Aha, handig, daar moest Anel haar dochter gaan oppikken. Eenmaal in Girls High aangekomen, bleek het hockeyveld én de auto van Anke bovenaan op de berg te staan. Na heel wat trappen, zweetdruppels en gezucht waren we er dan eindelijk. En dat allemaal bij een goeie 35 graden!

Zaterdag gingen we normaal de Tafelberg beklimmen, maar Anke moest mee het hockeytoernooi begeleiden en niemand anders wou voor haar inspringen. J ‘s Middags zijn we met haar zussen en ouders naar een wijnplaats ‘Sadelberg- Spicey Road’ iets voorbij Paarl gereden. De wijnplaatsen hier kan je zien als een soort kleine parkjes waar vanalles te doen en te bezoeken is. Bij Sadelberg had je een pizzeria, een chocolaterie, een brouwerij, een grappa-makerij,… Daar hebben we een stukje pizza gegeten in het gras. @Niels, het leek daar precies op café congé, maar dan op de rand van een berg, met een fantastisch uitzicht en 27°C. ;-) Als dessertje bezochten we de chocoladebar waar je allerlei soorten chocolade kon proeven en kopen. (@ Raph: geen paniek, ik heb aan jou gedacht, hopelijk is het nog niet gesmolten tegen dan)

De rest van de middag en avond brachten we bij Anke door. Ankes zus en het kindje, Kara, van haar andere zus bleven hier een nachtje logeren. Pret verzekerd met Kara! Maar je rust is er ook wel aan. ;-)

Zondag hebben we een dagje bij de andere meisjes doorgebracht, bij Marinda. Daar hebben we ons reisje voor over twee weken besproken. Onze plannen zijn als volgt. Vrijdag 28 maart vertrekken we met onze auto (ligt al vast) naar Hermanus, stadje aan zee. Daar blijven we tot maandag 1 april. Maandag ‘s ochtends vroeg trekken we door naar Addo Elephant Park met een tussenstop in Mosselbaai om daar aan de zee te picknicken. Dinsdag bezoeken we dan het olifantenpark. In de late middag rijden we terug richting Paarl maar stoppen we nog een nachtje in Knysna (Neisnau uitgesproken). Om dan woensdag helemaal terug naar Paarl te rijden. De andere vakantiedagen bezoeken we nog eens Kaapstad en andere dingen die dichter  bij de deur zijn. Als ons reisje gepland was, besloten we een terrasje te gaan doen (het eerste hier in één maand tijd!!). ‘s Avonds hebben we met zijn allen nog iets gegeten (sushi, pizza en lasagne). Lekker!!

          Uitzicht 'Wynplaas - Spicey Road'     

 Wynplaas Spicey Road