Wynplaas + Paarl

Dit weekend was een rustigere weekend en hebben we geen verre uitstappen gedaan.

Vrijdagavond zijn we vanuit Eversdal naar Paarl teruggekeerd. Dit ‘klusje’ was nog niet in 1, 2, 3 geklaard. We hadden een smsje gestuurd naar de andere meisjes dat we nog bij hen langs gingen komen omdat Anke op school nog hockeytraining had tot 5u. Omdat we er vanuit gingen dat de meisjes wel thuis waren, hadden we al onze koffers en zo uitgeladen alvorens aan te bellen… Helaas, ze waren er niet! Terug alles inladen en hop naar Klein Boishaai. Daar weer willen beginnen met uitladen. (Maar geen paniek, we leren hier snel uit onze ‘fouten’). Toch maar eerst eens aanbellen. Geen mens meer te bespeuren in Klein Boishaai. Toen belde Anke dat zij op Girls High zit. Aha, handig, daar moest Anel haar dochter gaan oppikken. Eenmaal in Girls High aangekomen, bleek het hockeyveld én de auto van Anke bovenaan op de berg te staan. Na heel wat trappen, zweetdruppels en gezucht waren we er dan eindelijk. En dat allemaal bij een goeie 35 graden!

Zaterdag gingen we normaal de Tafelberg beklimmen, maar Anke moest mee het hockeytoernooi begeleiden en niemand anders wou voor haar inspringen. J ‘s Middags zijn we met haar zussen en ouders naar een wijnplaats ‘Sadelberg- Spicey Road’ iets voorbij Paarl gereden. De wijnplaatsen hier kan je zien als een soort kleine parkjes waar vanalles te doen en te bezoeken is. Bij Sadelberg had je een pizzeria, een chocolaterie, een brouwerij, een grappa-makerij,… Daar hebben we een stukje pizza gegeten in het gras. @Niels, het leek daar precies op café congé, maar dan op de rand van een berg, met een fantastisch uitzicht en 27°C. ;-) Als dessertje bezochten we de chocoladebar waar je allerlei soorten chocolade kon proeven en kopen. (@ Raph: geen paniek, ik heb aan jou gedacht, hopelijk is het nog niet gesmolten tegen dan)

De rest van de middag en avond brachten we bij Anke door. Ankes zus en het kindje, Kara, van haar andere zus bleven hier een nachtje logeren. Pret verzekerd met Kara! Maar je rust is er ook wel aan. ;-)

Zondag hebben we een dagje bij de andere meisjes doorgebracht, bij Marinda. Daar hebben we ons reisje voor over twee weken besproken. Onze plannen zijn als volgt. Vrijdag 28 maart vertrekken we met onze auto (ligt al vast) naar Hermanus, stadje aan zee. Daar blijven we tot maandag 1 april. Maandag ‘s ochtends vroeg trekken we door naar Addo Elephant Park met een tussenstop in Mosselbaai om daar aan de zee te picknicken. Dinsdag bezoeken we dan het olifantenpark. In de late middag rijden we terug richting Paarl maar stoppen we nog een nachtje in Knysna (Neisnau uitgesproken). Om dan woensdag helemaal terug naar Paarl te rijden. De andere vakantiedagen bezoeken we nog eens Kaapstad en andere dingen die dichter  bij de deur zijn. Als ons reisje gepland was, besloten we een terrasje te gaan doen (het eerste hier in één maand tijd!!). ‘s Avonds hebben we met zijn allen nog iets gegeten (sushi, pizza en lasagne). Lekker!!

          Uitzicht 'Wynplaas - Spicey Road'     

 Wynplaas Spicey Road

I believe I can (dance)!!

Hello bloggers

Hier nog een nieuwe update vanuit Afrika

Weer:

Het weer is hier fantastisch!! ;-) Al regent het hier vandaag toch ook weer eens. Vrijdag lijkt hier wel al een regendag te zijn. Ondertussen hebben we hier al een mooi kleurtje gekregen en genoten we in de middag toch telkens van een uurtje zwembad + zonnen.

Eversdal:

Vandaag is het alweer de laatste dag in Eversdal. De dagen vliegen hier voorbij.

Elke ochtend komen alle leerkrachten hier samen in de personeelskamer. Daar overloopt de directeur of mevrouw Rheeder de belangrijkste agendapunten van de dag. Als er iemand van het personeel jarig is dan krijgt deze van de directeur een kadootje en zingt iedereen hier een liedje. Bij het overhandigen van het kadootje geeft de directeur de leerkrachten een kus op de mond (dit gebeurt hier wel vaker als mensen elkaar groeten). Nu was ik al even aan het lachen met Joselien, want zij verjaart in Klapmuts (ik verjaar als we vakantie hebben). Ik had al direct enkele beelden in gedachten dat Ron Frans Joselien een kadootje gaf! ;-) Maar al snel stopte ik met lachen, want.. de directeur sprak plots onze namen uit! Hij had nog een kadootje voor ons als bedanking voor de samenwerking hier…Gelukkig bleef het bij een gewone knuffel :p Het kadootje was hier ‘ne sjieken biek’ van de school en hij schrijft goed!!

Contrast in Zuid-Afrika:

Deze week hebben we van de andere meisjes uit Klapmuts weer een schokkend bericht gekregen. Ron Frans had die ochtend een zeer emotionele speech gehouden voor alle kinderen van Klapmuts. In zijn speech benadrukte hij dat de kinderen zelf naar de politie MOETEN stappen als hun iets overkomt. Zelf al is het hun eigen mama en papa die hen iets aandoet want… Die ochtend waren er drie leerlingen afwezig op de school en Ron had vernomen waarom ze er niet waren.. Eén jongetje was de avond ervoor zwaar mishandeld met sigarettenpeuken door zijn vader en lag in kritieke toestand in het ziekenhuis, de twee andere meisjes waren die avond of ochten verkracht door iemand uit het township… Deze verhalen houden ons wel al de hele week bezig.. Het is niet gemakkelijk om dit van je af te zetten. Er zijn zo’n grote contrasten in dit land. Hier in Eversdal maakten ze zich vorige week zorgen dat het ging regenen en dat het pretpark niet door zou kunnen gaan en dat ze al het gekochte eten over zouden hebben.. In Klapmuts beginnen ze de ochtend met een speech over verkrachtingen en mishandelingen..

Project ‘I believe I can (dance)’
Langs de andere kant geeft ons dit nog wel meer ‘zin’ om naar Klapmuts terug te gaan en daar hopelijk de kinderen dan toch al op school een fijne tijd te kunnen bezorgen. Joselien en ik hebben ook een project op poten gezet dat we bij onze terugkomst gaan voorleggen aan Ron Frans. Het heet ‘I believe I can (dance)!!’
Hierbij willen alle leerlingen de kans geven om na school nog een drie kwartier te blijven om te dansen. We zouden maandag na de vakantie starten met de inschrijvingen. Er staat geen stop op de groepen, dus we zijn er ons van bewust dat we misschien wel met 200 leerlingen per groep zullen dansen.

We zouden de graden samennemen naargelang het aantal deelnemers. We hebben in het totaal 5 verschillende dansen. We willen 4 groepen in het totaal hebben. Dus één dansje voor elke groep en 1 grote finale met iedereen. We willen werken naar een soort show die we de laatste vrijdag van ons verblijf daar opvoeren voor alle andere leerlingen en leerkrachten. Eerst dachten we dat we op die manier de ouders misschien konden betrekken met het schoolse gebeuren, maar we zijn er niet zeker van of de directeur de ouders wel in de school wil. Je ziet de ouders niet vaak rond de school lopen. Misschien doen zij dit wel bewust om voor de kinderen een onderscheid te maken tussen de thuissituatie soms en de hopelijk veilige haven op school.

Elke dag van de week zou er dan een andere dans geoefend worden. Zodat elke groep 2 keer per week naar ons komt, 1 keer voor hun eigen dans, 1 keer voor de finale.

Onze inspiratie voor dit project volgde uit het toevallig beluisteren van het liedje ‘I believe’ uit de film Honey. Honey is een meisje dat in een armere buurt in Amerika woont en ervan droomt een eigen dansschool op te richten. De dansschool is enkel voor straatkinderen. Zij hoopt hen op die manier elke dag een paar uur de thuissituatie te laten vergeten. Toen we wat beter naar de tekst van het nummer luisterden, vonden we dit lied heel toepasselijk voor de kinderen in Klapmuts. Dit is iets wat zij ook nodig hebben, een uitlaatklep die hen de thuissituatie toch even doet vergeten. We kunnen niet in die korte tijd de situatie bij de kinderen echt veranderen, maar we kunnen wel proberen hen een aangename tijd te bezorgen. Vandaar dat dit lied het finale lied wordt! We hopen dat Ron akkoord gaat met dit project want wij hebben er alvast zin in!

Zonnige en regenachtige groet!

Eversdal (4)

Eversdal (4)

Alles gaat hier nog steeds zijn gewone gangetje in Eversdal. We mogen hier wel nog altijd niet zo heel veel lesgeven. Maar we houden ons bezig met andere activiteiten. Zo heb ik besloten om voor Klapmuts een 50-tal klokjes te maken met verdraaibare wijzertjes. Zodat ze deze kunnen gebruiken tijdens de lessen wiskunde over tijd. Gisterenavond zijn we er aan begonnen en straks na mijn les ga ik ermee verder.

Maandagmorgend werd mij gevraagd om ‘s middags een les te geven. Onze onderwerpen krijgen we soms de dag zelf pas en dan kunnen we onze tijd goed besteden aan het voorbereiden van de lessen. De mentaliteit is hier vooral ‘We zien dat wel… We zullen dat nog afspreken…’ Ook als wij benadrukken dat we hier maar tot vrijdag zijn. Maar goed, we hopen op meerdere uren in Klein Boishaai!

Dinsdag heb ik een les wiskunde gegeven in graad 4. Dit was een zeer leuk lesje. Het is ook een heel fijn klasje. Het is wel een beetje wennen dat het lagere school kinderen zijn (groot verschil met het middelbaar). Ze geven ons heel de tijd knuffels en tekeningen. Eén van de leerlingen gaf mij een tekening van mijzelf. Toen ik naar zijn naam vroeg, antwoordde hij ‘George Vermeulen’. Als je zo’n dingen hoort, lijk je helemaal niet in het verre Afrika te zijn… ;-)

Gisterenmiddag zijn we gaan kijken naar de repetitie van het slagorkest. Dit wordt begeleid door Anette Dollman. Zij is de muziekleerkracht van de school. Wat bijzonder aan haar is, is dat zij blind is. Ze geeft hier les met haar blindegeleide hond en trekt haar plan zeer goed. Zij weet perfect welk kind waar zit en op welk instrument het speelt. Wonderlijk om te zien hoe zij de kinderen een liedje aanleert. Zij begeleidt hen eerst individueel (per soort instrument) en dan laat ze het allemaal mooi samenklinken. Vandaag is het haar verjaardag en werd zij hier even in de bloemetjes gezet.

Vandaag zijn we deze ochtend meegegaan met de leerkracht die de leerlingenbegeleiding op zich neemt. Het systeem is hier wat anders dan bij ons. Als een leerkracht of ouder een probleem vaststelt, wordt data an haar meegedeeld. Dan start zij een onderzoek op waarbij ze een overzichtelijk beeld schetst van het probleem. Dat wordt er een aanzoek naar de overheid gestuurd om voor deze leerling ondersteuning aan te bieden. Enkel wanneer de overheid hun goedkeuring geeft, mag dit kind ondersteuning krijgen. Wij zijn dan ook eens rondgegaan in de school om te kijken welke maatregelen er getroffen worden. In mijn graad 4 klas zitten twee leerlingen die individuele ondersteuning krijgen. Er is een slechtziend meisje bij die haar toetsen gedrukt krijgt om A3 papieren, zij krijgt iets meer tijd om de toets op te lossen. Daarnaast heb je ook nog een jongen die veel problemen heeft met lezen en schrijven. Hij wordt apart genomen in een ander lokaal waar de leerkracht de vragen voorleest, waarna hij de antwoorden geeft en de leerkracht deze voor hem noteert. Andere kinderen met leesproblemen krijgen een ipad bij toets die de vragen voor hen voorleest. De school heeft ook een apart therapielokaal, waar vooral speltherapie wordt gegeven. Dit wordt begeleid door een externe partner, mevrouw Du Toit, zij is een traumapsychologe. Zij is verbonden aan de school, maar wordt niet betaald door de school, dit doen de ouders zelf. Zij is een soort privépsycholoog die therapie aanbiedt in de school, tijdens de schooluren. Ook voor anderstaligen hebben ze hier een soort ‘OKAN’-klasje die specifiek werken aan het aanleren van de taal.

In Zuid-Afrika zijn er wel al enkele speciale scholen (voor kinderen met fysieke en mentale handicap, voor kinderen met epilepsie, zware dyslexie, …). Het grote probleem daar is dat deze weinige scholen overvol zitten en geen nieuwe leerlingen meer kunnen toelaten. Ze zijn vaak ook verder weg gelegen, maar ze hebben bijna allemaal een internaat zodat de kinderen daar een hele week blijven.

Voor de rest, wat geen schoolzaken betreft, gaat hier ook alles nog prima. De laatste dagen schommelen de temperaturen hier tussen de 35 en 40°C… J

Vrijdag keren we terug naar Paarl, naar het eerste gastgezin, bij Anke en Wilhelm. Vanaf volgende week beginnen we bij Klein Boishaai, maar donderdag en vrijdag is het al een vakantiedag want dan is het hier ‘Human Rights Day’, een nationale feestdag.

Ik stuur een pakketje zon naar België op zodat de sneeuw snel smelt!

Graad 4 

Graad 7: Met deze klas werk ik het Noord-Zuidproject uit. 

Deze foto is vorige week getrokken toen de leerlingen zich mochten verkleden voor de Kaskar-dag.

                                                            George Vermeulen ;-)

Kaapstad: Argus-wedstrijd + Waterfront

Hello bloggers!

Ons dagje was hier weer goed gevuld en vol met zon! We hebben dan ook een mooi kleurtje opgedaan vandaag. Ons gastheer, Ernst, deed mee aan de Argus wielerwedstrijd in Kaapstad. Hieraan doen wel 35 000 mensen aan mee, dus het was ook heel druk in de stad. We zijn dan maar naar het Waterfront getrokken, daar was het wat minder druk. Als ontbijtje hebben we daar een echte Brusselse wafel gegeten met vers fruit bij een Belgisch kraampje. De uitbater was een Belg. Daarna hebben we nog wat rondgekuierd, dolfijnen gespot, het aquarium bezocht, roggen en pinguïns gefotografeerd,.. Als middageten heb ik lekkere mosseltjes gegeten en Joselien ‘ne goeie “tomat crevet” bij het Belgische restaurant Den Anker. Hier waren we al eens eerder. De ober deed me hier een bavetje aan. ‘Tis van moeten’ zei hij ‘Je gaat er niet vanonder komen.’ Hier zagen we veel mensen toekomen van de wedstrijd, die hier een frisse Belgische pint kwamen drinken. Na het eten zijn we het stadium van de Worldcup gaan bezoeken. Je kan het wel alleen langs de buitenkant zien, binnen kan je niet geraken. 

Thuisgekomen heb ik hier nog een frisse duik in het zwembad genomen en nu zijn we samen prentjes aan het tekenen voor de les van Joselien morgen. Zij geeft een lesje Afrikaans over emoties. De leerlingen krijgen hier elke ochtend eerst het vak PSW waarin ze over allerlei zaken praten die met je eigen persoon te maken hebben. PSW staat voor “persoonlike en sosiale welsyn”.

Vanavond vroeg in ons bed, want het was een vermoeiend dagje en morgen loopt de wekker weer om 6u af!

Dolfijnen gespot aan het Waterfront

 Heerlijke Brusselse wafel met bolletje ijs en vers rood fruit als ontbijt. Omdat het hier kan... ;-)

Alles is hier ook een flink pak goedkoper wat het eten betreft. Ongeveer de helft wat je er bij ons voor betaald op zo'n toeristische plaatsten met dergelijk uitzicht. Bij ons zou een cola dan al rap 4 euro kosten, hier een 1,20 euro :-)

Nemo-visjes in het aquarium

 Deelnemers van de Argus-koers. dichterbij mochten we niet zonder pasje

 De twee rogjes en ik. Het lijken wel olifantenoren.

 Je bent nooit té oud om onnozel te doen. 

 Pinguïns oftewel Pikkewyns in het Afrikaans

 Mosselen met friet, mosseltjes klaargemaakt in Belgisch biertje. Ober heeft me hier net een bavetje aangedaan. De uitbaters van dit restaurantje zijn Belgen en zaten vlak naast ons.

 Een echt piratenschip!

Het Worldcup-stadion.

Geniet nog allemaal van jullie zondagavond (waarschijnlijk nog met het stoveke en de wolle sokkies aan)!

ps: Wij hadden graag ook nog eens een aflevering van Salamander gezien. :-)